9 بهمن
اگر باور داری یاد گرفتن چیزی جدید مشکل است، دقیقا مشکلاتی که پیش بینی می کردی گریبانگیرت می شود.
وین دایر

فرستنده:
saheledoosti@yahoo.com

**************

جواني نزد مادرش شكايت كرد كه قادر به جنگيدن با دشمن نيست، زيرا شمشيرش كوتاه است،مادر دلير گفت: اين كه نگراني ندارد، حالا كه شمشيرت كوتاه است، يك قدم جلوتر برو.

فرستنده:
s_ir62@yahoo.com

بخش دوم : نکاتی درباره ی نگهداری و استفاده از مواد غذایی

نگهداری صحیح فلفل قرمز
ادویه ای که از فلفل قرمز تهیه می شود ، نظیر " پاپریکا " و پودر " چیلی " و ... باید در ماههای گرم تابستان در ظروف تیره نگهداری شود و داخل قفسه های یخچال قرار گیرد ، چرا که بر اثر گرما و رطوبت زیاد فاسد می شود .
بهترین راه نگهداری فلفل های تند موسوم به " Hotchillies" آن است که آنها را درون پاکتهای کاغذی قهوه ای رنگ قرار داده و داخل یخچال بگذارید ، چرا که این پاکتها ضمن داشتن منافذ کافی ، جاذب رطوبت نیز می باشند . با این تدبیر فلفل شما کیفیت خود را همچنان حفظ خواهد کرد.

کورتکس مو 

اين بخش از مو مي تواند توسط عوامل زير آسيب ببيند يعني رنگ مو دوام زيادي نخواهد داشت و موها شکننده، خشک و تيره شده و شانه کردن موها ديگر آسان نخواهد بود.
1- اکسيدان هاي خيلي قوي
2- برس کشيدن و خشک کردن
3- فر کردن ها و شامپوهاي بدون ثبات،
موي نرم : موهاي نرم نسبت به موهاي زبر و ضخيم تر زودتر صدمه مي بينند. جذب مواد شيميايي در مو های نرم سريعتر و محصولات آرايشي بهداشتي زودتر و بيشتر بر موهاي نرم اثر مي کند و واقعيت اين است که موي های نرم لايه هاي کورتيکل کمتري دارند و گاهي لايه ها خود نازکتر هستند. آرايشگران بايد هنگام رنگ کردن موهاي نرم به اين مساله توجه کنند.
موي زبر: موهاي زبر از نظر قطور تر از موهاي نرم هستند . موهاي زبر لايه هاي کورتيکل بيشتري دارند و گاهي هم لايه ها خود مي توانند قطورتر باشند. اين نوع مو گاهي اوقات در برابر رنگ موها و دکلره کننده ها مقاومت مي کنند.
http://lover-than-love.mihanblog.com

یکی دیگر از نمایند‌گان برجسته‌ی دانش و عرفان کهن ایرانی، جاماسب، داماد زرتشت و وزیر کی‌گشتاسب است.
در آبان یشت و گات‌ها از او یاد شده است و زرتشت او را دولتمند بزرگ نامیده است. در نبردهای ارجاسب که به آیین کهن آریایی بود و گشتاسب که به دین زرتشتی درآمده بود، وی نقش مهمی داشت.

این نبردها در کتاب یادگار زریر آمده است. جاماسب در ادب ایران همواره به دانایی و هنر ستایش شده است.
در یادگار زریر آمده است که: "می‌دانم که تو خردمند و دانا و هوشیار هستی. اگر مدت ده روز باران ببارد، تو می‌دانی که چند قطره باران بر زمین باریده است. اگر گیاهی گل بدهد، تو می‌دانی که گل کدام گیاه روز باز می‌شود و کدام در شب، و کدام در پگاه شکفته می‌شود."

در شاهنامه در ستایش او آمده است:
بخواند آن زمان شاه، جاماسب را
کجا رهنمون بود گشتاسب را
چنان پاک ‌دین بود و پاکیزه‌جان
که بودی بر او آشکارا، نهان

افسوس که دست تاراج، از اندیشه‌های این فرهیختگان جز پاره‌ای چند در دفترهای کسانی چون سهروردی و بیرونی چیزی باقی نگذاشته است و بر ماست که با استفاده از متن‌هایی چون شاهنامه، این اندیشه‌های تابناک را گرد آوریم که ریشه و بنیاد اخلاق و فرهنگ ماست.

ادامه دارد ...

دوشنبه: ديني

كسي كه ياري مثل تو داره، بياره

بايد توبه كنيم!
قصه ليلا، مادر حضرت علي اكبر! حضرت علي اكبر مادري بنام ليلا داشته اند ولي «يك مورخ» هم نگفته كه ليلا در كربلا بوده است. اما ببينيد كه چقدر ما روضه ليلا و علي اكبر داريم! روضه آمدن ليلا به بالين علي اكبر، حتي در قم، در مجلسي كه به نام آيت الله بروجردي تشكيل شده بود و البته خود ايشان در مجلس نبودند، همين روضه را شنيدم كه علي اكبر به ميدان رفت، حضرت به ليلا فرمود كه از جدم شنيدم كه دعاي مادر در حق فرزند مستجاب است، برود در فلان خيمه خلوت، آنجا موهايت را پريشان كن، در حق فرزندت دعا كن شايد(!) خداوند اين فرزند را سالم برگرداند! اولا ليلايي در كربلا نبوده كه چنين كند. ثانيا اصلا اين منطق، منطق حسين(ع) نيست. منطق حسين(ع) در روز عاشورا، منطق جانبازي است. تمام مورخين نوشته اند هر كس كه آمد اجازه خواست، حضرت به هر نحوي كه مي شد عذري برايش ذكر كند، ذكر مي كرد. بجز براي علي اكبر »فاستاذن اباه فاذن له« يعني تا اجازه خواست گفت برو. حال چه شعرها كه سروده نشده! از جمله اين شعر كه مي گويد: خيز اي بابا از اين صحرا رويم/ نك بسوي خيمه ليلا رويم...
اگر سيد الشهدا عليه السلام بيايد و ببيند ــ البته در عالم معنا كه مي بيند ــ اگر در عالم ظاهر هم بيايد مي بيند ما براي او اصحاب و ياراني ذكر كرده ايم كه اصلا او يك چنين اصحاب و ياراني نداشته است. مثلا در كتاب محرق القلوب كه نويسنده اش هم يك عالم و فقيه بزرگي است، ولي از اين موضوعات اطلاع نداشته، نوشته شده كه يكي از اصحابي كه در روز عاشورا از زير زمين جوشيد(!) هاشم مرقال بود. درحالي كه يك نيزه هجده ذرعي(!) هم دستش بود، آخر يك كسي هم گفته بود سنان بن انس كه بنا به قول بعضي ها سر امام حسين را بريد، يك نيزه اي داشت كه شصت ذرع بود. گفتند نيزه شصت ذرعي كه نمي شود! گفت خدا برايش از بهشت فرستاده بود!! اينجا هم در كتاب محرق القلوب نوشته كه هاشم بن عتبه مرقابل با نيزه هجده ذرعي پيدا شد. درحالي كه اين هاشم بن عتبه از اصحاب حضرت امير بوده و در بيست سال پيش از عاشورا هم كشته شده بود! ما براي امام حسين ياراني ذكر مي كنيم كه نداشته است. و يا زعفر جني جزو ياران امام حسين است. يا اينكه نوشته اند كه امام حسين در روز عاشورا سيصد هزار نفر را با دست خودش كشت! با بمبي كه در هيروشيما انداختند تازه شصت هزار نفر كشته شدند و من حساب كردم كه اگر فرض كنيم كه شمشير مرتب بيايد و در هر ثانيه يك نفر كشته شود، كشتن سيصد هزار نفر، هشتاد و سه ساعت و بيست دقيقه وقت مي خواهد. بعد ديدند اين تعداد كشته با طول روز جور در نمي آيد، گفتند روز عاشورا هفتاد ساعت بوده است! همينطور درباره حضرت ابوالفضل گفته اند كه بيست و پنج هزار نفر را كشت كه من حساب كردم اگر در هر ثانيه يك نفر كشته شود، شش ساعت و پنجاه و چند دقيقه و چند ثانيه وقت مي خواهد. بايد باور كنيم كه اگر كسي بخواهد امروز بگريد، اگر كسي بخواهد امروز ذكر مصيبت كند، بايد بر مصائب جديده(!) اباعبدالله بگريد، بر اين دروغ هايي كه به ابا عبدالله عليه اسلام نسبت داده مي شود گريه كند.
چند سال پيش در اصفهان روضه خواني اين روضه را خواند و بقدري مردم را گرياند كه حد نداشت!! داستان پيرزني را نقل مي كرد كه در زمان متوكل مي خواست به زيارت امام حسين برود و آن وقت جلوگيري مي كردند و دستها را مي بريدند تا اينكه قضيه را به آنجا رساند كه اين زن را بردند و در دريا انداختند. در همان حال اين زن فرياد كرد: يا ابوالفضل العباس! همينطور كه داشت غرق مي شد سواري آمد و گفت ركاب اسب مرا بگير، ركابش را گرفت، بعد پرسيد چرا دستت را دراز نكردي؟ گفت من دست در بدن ندارم، كه مردم خيلي گريه كردند!! تاريخچه قضيه را پيدا كردم؛ يكروز در بازار اصفهان، مجلس روضه اي بود كه بزرگترين مجالس اصفهان بود. واعظ معروفي گفته بود كه من آخرين منبري بودم. منبريهاي ديگر مي آمدند و هنر خودشان را براي گرياندن(!!) مردم اعمال مي كردند، هر كس مي آمد روي دست ديگري مي زد!! بعد از منبر خود مي نشست تا هنر روضه خوان بعد از خود را ببيند. تا ظهر طول كشيد. ديدم هر كس هر هنري داشت بكار برد، اشك مردم را گرفت. فكر كردم كه من چكنم؟ همانجا اين قصه را جعل كردم رفتم قصه را گفتم از همه بالاتر زدم!! عصر آنروز رفتم در مجلس ديگري كه در چارسو بود، ديدم آنكه قبل از من منبر رفته همين داستان را مي گويد! كم كم در كتابها هم نوشتند و چاپ هم كردند!
حق بدهيد كه بايد توبه كنيم، واقعا بايد توبه كنيم، به خاطر اين جنايت و خيانتي كه نسبت به اباعبدالله الحسين عليه السلام و اصحاب و ياران و خاندانش مرتكب مي شويم، همه افتخارات اين ها را از ميان مي بريم. توبه كنيم و بعد، از اين مكتب تربيتي استفاده كنيم. آفت دين هم كه مشخص است: دانشمند بد عمل، فاسق و فاجر، زعيم و پيشواي ستمكار و مقدس نادان؛ در واقع عوام و خواص هردو در اين انحرافات سهم دارند.(1)

سند شش دانگ انقلاب
علما دينشان را از سنت پيامبر(ص) و اهل بيت (ع) دارند، ولي مردم جامعه دين را از علماء. اين دين موجود در جامعه از بركت علماء است. مردم جامعه با عمل ما، مسلمان هستند. ما كه در جامعه نمي خواهيم فقط به مردم درس بدهيم. «يعلمهم الكتاب» كار حوزه هاست، «يزكيهم» كار مشترك است. تا ما جلو نيافتيم، كسي دنبال ما نمي افتد. بهترين فرصت در نشر معارف هم جريان سيد الشهداست. كربلا گذشته از آثار معنوي، يك جريان نمونه است. نبايد فراموش كرد كه اگر امروز اينجا بر سر سفره پر بركت نظام نشسته ايم، به بركت عاشوراي حسيني است. شش دانگ ايران به نام سيد الشهداء نوشته شده است.
در شبهاي عمليات كه سرود «اي ايران، مرز پرگهر» جايي نداشت؟ اين كشور با نواي «يا حسين يا حسين» حفظ شد، نه «اي مرز پر گهر»! شرف اين مملكت با حسين بن علي (ع) تأمين شد. همه مي دانيد بدنه ارتش ايران در آغاز جنگ كه متلاشي بود، اگر نبود شوق و اشتياق عاشورايي سپاهي و بسيجي همه چيز از دست رفته بود. وقتي خدا بخواهد دين خودش را حفظ كند، اينگونه آن را حفظ مي كند. اين است كه الان اگر كسي بخواهد بداند سند 6 دانگ اين كشور به نام كيست، بايد گفت سيد الشهداء. اگر علما در منابر مستندات را بگويند، ديگر مداحان فرصت نمي يابند هر چه بخواهند بگويند. علما و روحانيون اگر منبر نروند مداحان، امور ديني مردم را به دست مي گيرند.
... با گريه ي تنها كه نمي شود مردم را اداره كرد. گريه يك احساس زود گذر است كه با يك سريال طنز از بين مي رود. سعي كنيد آيات مربوط به عاشورا و سيد الشهداء را تبيين كنيد. عدالت خواهي، مبارزه با ظلم، معرفت ديني اينها حقيقت عاشوراست.
آن يزيد آن روز بود و اين هم يزيد امروز؛ امروز شروع كردند به سلمان رشدي ها بها دادن، شروع كردند مهر باطل شد چاپ كردن، شروع كردند به تك تك اين صفحات قرآن كريم مهر باطل شد زدن، براي يوروتيوي فرستادن. حالا اي جوان! اگر تو تحصيل كرده اي، به اين فكر نباش كه اين آهن سرد بي خاصيّت را بلند كني! مشق شمشير زدن بكن كه اگر خداي ناكرده روزي حمله كردند، بتواني جزء بسيجيان باشي و اين كشور را حفظ كني! اين آهن سرد بي خاصيّت را به دوش كشيدن نه تو را سپاهي مي كند، نه تو را بسيجي مي كند، نه مدافع شرف مي كند، نه مدافع مرز و بوم!! الآن كه دوران جاهليّت نيست. الآن دوران «عدل » است و « عقل ». دوران فهم است و فهم است و فهم است و فهم! اين كارها چي است؟! آن پرچم هاي پارچه نوشته شده، آنها پيام دارد، نه اين علم و آهن سرد بي خاصيّت، سرد بي اثر...(2)

پي نوشت:
(1)تحريف هاي عاشور، آيت الله شهيد مرتضي مطهري
(2)آيت الله عبدالله جوادي آملي، بهمن 48و دي ماه58 

هر روز چند آيه قرآن بخوانيم

« براى شنيدن آيه مورد نظر بر روى شماره آيه كليك كنيد و براي مشاهده تفسير الميزان و نمونه بر روي آيه کليک کنيد »

سوره: سورة آل عمران آيات: 200 محل نزول: مدین

وَإِذَ أَخَذَ اللّهُ مِيثَاقَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلاَ تَكْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَرَاء ظُهُورِهِمْ وَاشْتَرَوْاْ بِهِ ثَمَناً قَلِيلاً فَبِئْسَ مَا يَشْتَرُونَ 187 لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَا أَتَواْ وَّيُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُواْ بِمَا لَمْ يَفْعَلُواْ فَلاَ تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ 188 وَلِلّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاللّهُ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ 189 إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لآيَاتٍ لِّأُوْلِي الألْبَابِ 190 الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىَ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلاً سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ 191 رَبَّنَا إِنَّكَ مَن تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ 192 رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلإِيمَانِ أَنْ آمِنُواْ بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الأبْرَارِ 193 رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلاَ تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لاَ تُخْلِفُ الْمِيعَادَ 194

آیات امروز را می توانید از طریق این لینک هم مطالعه کنید

توضيح: هر روز مي خواهيم يک صفحه از قرآن را با هم بخوانيم (به همراه معني آن. هر روز چند دقيقه وقت مي ذاريم، بعد از يه مدت مي بينيم کل قرآن را ختم کرده ايم، به همين راحتي.
فرمايش امام صادق (عليه السلام) هم که يادمون هست: «قرآن پیمان خداست بر خلق او و برای شخص مسلمان شایسته است که بر عهد خود نگاه کند و هر روز 50 آیه بخواند.»
بيائيم فعلا حداقل با يک صفحه در روز شروع کنيم!
ياعلي مدد ... التماس دعا

اعضا محترم گروه مي توانند مطالبشان را به آدرس
 Mobin_s2004@yahoo.com
بفرستند تا با نام خودشان در اين ستون نوشته شود.

رباعيات عاشورايى

ششماهه على به دوش بابش دادند
يك جام از آن باده نابش دادند
چون با لب تشنه حاجت آب نمود
با تير سه شعبه‏اى جوابش دادند

*****************

مفهوم بلند آفتابى عباس
از گريه كودكان كبابى عباس
از تشنگيت فرات دلخون گرديد
والله كه آبروى آبى عباس

*****************

آنانكه ز كين بى پر و بالت كردند
پرپر ز جفا، گل جمالت كردند
شرمى ز نبى و فاطمه ننمودند
زير سم اسب، پايمالت كردند

*****************

سر قافله شام بلايى زينب
تو شير زن كرب و بلايى زينب
در عصر به خون نشسته عاشورا
سرچشمه‏اى از صبر خدايى زينب

*****************

آنان كه ز خشم و كين به‏هم پيوستند
زخمى‏شدگان بدر و خيبر هستند
رحمى ننمودند به طفلان حسين
زنجير جفا به دست و پايت‏بستند

*****************

يك قافله از شام بلا مى‏آيد
بى‏يار و معين و آشنا مى‏آيد
چل روز گذشت و داغ ما كهنه
نشد انگار كه بوى كربلا مى‏آيد

جوابيه

سلام دوستان امیدوارم که حال همگی خوب باشه.می خواستم در جواب یکی از دوستان tanzaneh@yahoo.com در مطلبی با عنوان یادداشتهایی برای خودم مطلبی رو بگم.
فکر می کنم که ایشون این مطلب رو در جواب مطلبی که من چند روز پیش فرستادم نوشتند چون در ابتدای حرفهاشون یه دو خط از حرفهای منو آوردند.باید به ایشون بگم که میشه بگید این رییس جمهوری که اینقدر سنگش رو به سینه می زنید کدوم درد مردم رو حل کرده؟ ببین حداقل کاری که می تونه کنه اینه که نذاره قشر مستضعف جامعه که غذاشون املت یا سیب زمینی آب پز هست از همینم بمونن. حتما در جریان هستی که قیمت گوجه و تخم مرغ و سیب زمینی چقدره دیگه!راستی به نظر شما گوجه کیلویی 1200 تون ارزونه؟؟؟ مطلب دومم اینه که ببین ما دولت اصلاحات حداقل تونست با گفتمان روابط خوبی با بقیه کشورها داشته باشه حداقل علیه دولت اصلاحات از طرف شورای امنیت قطعنامه صادر نشد توی اون 8سال هیچوقت رابطه ایران با کشورهای دیگه دنیا( البته منظورم کشورهای امریکای لاتین نیست ها! اخه الان فقط با اونا رابطه خوبی داریم) اینقدر افتضاح نبود. همون گفتمان و گفتگوی تمدنها که مسخره می کنی اینقدر واسه کشورهای دیگه و سازمان ملل جالب و قشنگ و صلح آمیز بود که یک سال رو به عنوان سال گفتگوی تمدنها انتخاب کردند. اما حرفای احمدی نژاد چی؟ پیشنهادهایی که می کنه چی؟ آدم خجالت می کشه حتی با دوست و آشنا دربارشون حرف بزنه. نامه می نویسه به مردم آمریکا آخه که چی؟ میره کشورهای آمریکای لاتین بهشون میگه برای مبارزه با آمریکا روی کمک ما حساب کنین! اصلا واسه چی رفت اونجا؟ اخه کشور ما باید با یه کشورهایی ارتباطشو قوی کنه که یه چیزی از اون کشورها به ما برسه حداقل در یه عرصه تو دنیا قدرتمند باشن ولی کشورای امریکای لاتین آخه چی دارن ...؟؟؟؟؟؟؟؟
یه چیز دیگه هم بگم اونم اینه که آقا این دولت که هنوز نتونسته یه ساعت شروع به کار واسه بانکها تعیین کنه دیگه لطفا از بانکداری الکترونیک صحبت نکنین.
دانشگاه پیام نور هم هیچ ربطی به احمدی نژاد نداره. وضعیت کشاورزا هم قبل از احمدی نژاد همینجوری بوده نسبت به قبل خیلی توفیق نکرده.

شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین

شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین
روی دل با کاروان کربلا دارد حسین
از حریم کعبه جدش باشکی شست دست
مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین
میبرد در کربلا هفتادو دو ذبح عظیم
پیش از اینها حرمت کوی منا دارد حسین
پیش رو راه دیار نیستی کافیش نیست
اشگ و آه عالمی هم در قفا دارد حسین
بسکه م حملها رود منزل به منزل با شتاب
کس نمیداند عروسی یا عزا دارد حسین
رخت دیباج حرم چون گل بتاراجش برند
تا بجائی که کفن از بوریا دارد حسن
بردن اهل حرم دستور بود و سر غیب
ورنه این بی حرمتیها کی روا دارد حسین
سروران پروانگان شمع رخسارش ولی
چون سرح روشن که سر از تن جدا دارد حسین
سر بقاچ زین نهاده راه پیمای عراق
مینماید خود که عهدی باخدا دارد حسین
او وفای عهد را با سر کند سودا ولی
خون بدل از کوفیان بی وفا دارد حسین
دشمنانش بی امان و دوستانش بیوفا
با کدامین سرکند ، مشکل دوتا دارد حسین
سیرت آل علی با سرنوشت کربلاست
هر زمان ازما ، یکی صورت نما دارد حسین
آب خود با دشمنان تشنه قسمت میکند
عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین
دشمنش هم آب میبندد بروی اهل بیت
داوری بین باچه قومی بی حیا دارد حسین
بعد از اینش صحنه­ها و پرده­ها اشکست و خون
دل تماشا کن چه رنگین پرده­ها دارد حسین
ساز عشق است و بدل هر زخم پیکان زخمه­ای
گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین
دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز
با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین
شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا
جای نفرین زیرلب دیدم دعا دارد حسین
اشک خونین گو بیا بنشین بچشم شهریار
کاندرین گوشه عزائی بی ریا دارد حسین

استاد شهریار

ایران 1414
 

هر چه بیشتر زمان می گذره تقابل ایران و آمریکا بیشتر بالا می گیره و جنگ تمدنهای هانتینگتون یا به قول دکتر عباسی بهتره بگیم دست به یقه شدن تمدنها چون لزمآ به جنگ ختم نمی شه بلکه تقابل تمام عیار برای بقا تمدنی .این تقابل ربطی به این دولت و اون دولت هم نداره و هرچند مخالفان هم گروه در روزانه و حزبهای معاند این تقابل رو نتیجه سیاستهای این دولت بدونن اما اصل این تقابل اصولآ به خاطر ماهیت جمهوری اسلامیه چنانچه در دولتهای قبل هم هاشمی متهم به بمب گذاری در رستوران میکونوس بود و از سال 81 در اوج تنش زدایی ایران محور شرارت بود وحالا هم که احمدی نژاد. اتهامات به ایران از این قبیل بوده و ظاهرآ تا سال ها ادامه خواهد داشت برای اینکه دلیل این تقابل رو بهتر درک کنید حتما این 4 قسمت سخنرانی رو گوش کنید طبق معمول هم توصیه من فقط شامل منصفان است و اونایی که مرغشون یه پا داره وقت خودشون رو تلف نکنن چون در آخر مسمآ تنها حرفی که از دهنشون میآد بیرون اینه ( بابا این مزخرفات چیه ) .اگر هنگام دانلود دچار مشکل شدید و پیام خطا داد احتمالآ به خاطر تعداد زیاد دفعات دانلود بوده بعد از چند روز دوباره برای دانلود مراجعه کنید.

قسمت اول            قسمت دوم             قسمت سوم       قسمت چهارم

اینم از اخبار برگزیده : http://www.golha.net/yanni/News/8bahman.htm

بازنمايي دقايقي از ظهر روز عاشورا

تابستان سال 61 هجري قمري است؛ بياباني به نام كربلا؛ روز از نيمه گذشته است. از صبح، جنگي نابرابر بين سپاه حق با سپاه باطل در جريان بوده است. ديگر صداي چكاوك شمشيرها به گوش نمي رسد؛ اما اسب هاي بي صاحب، با شيهة سوزناك خود ولوله اي بر پا كرده اند.
تعدادي از بدن هاي پاره پاره و خون آلود شهيدان، در نزديك خيمه گاه رديف شده اند؛ در حالي كه قطعاتي از اعضاي بدن آنها هنوز در ميدان باقي مانده است. گروهي ديگر هنوز در ميدان و روي خاك هايي كه با سم اسبان شخم زده شده اند، افتاده اند. نه فرصت و مجالي فراهم شده و نه كسي باقي مانده است تا جسد پاره پاره يا نيمه جان ياران اباعبدالله الحسين عليه السلام را به خارج از ميدان جنگ انتقال دهد. اجسادي نيز به دليل از هم پاشيدگي، قابل انتقال نيستند. گاه گاهي صداي خرخر گلوهاي بريده و ناله هاي دردناك، از دور و نزديك شنيده مي شود.
ديگر فرياد الله اكبرهاي عباس عليه السلام به گوش نمي رسد. از هماوردطلبي ها و رجزخواني هاي علي اكبر عليه السلام خبري نيست. علي اصغر، از بي شيري و تشنگي، بي تابي نمي كند. قاسم، آرام گرفته است. عبدالله، چشم و دم فرو بسته است. حسين عليه السلام خسته، داغديده، تنها و بي ياور مانده است. كودكان حرم، ديگر طلب آب نمي كنند و با شنيدن هر خبر مرگي، تاب و توان خويش را بيشتر از كف مي‌دهند. هر يك به گوشه اي از چادر خزيده، زانوي غم در بغل گرفته اند. همچون بيد، بدنشان مي لرزد؛ گويا در آن بيابان سوزان، سرما بر آنان مستولي گشته است.
به آن خداحافظي دردناك حسين عليه السلام، اهل حرم، اميدي به بازگشت پير و مرادشان ندارند. اضطراب و نگراني، لحظه به لحظه بيشتر و بيشتر مي شود.
آيا حسين عليه السلام زنده باز خواهد گشت؟ آيا دوباره لطافت و صفاي دست مولايشان را بر سر يتيمي خويش احساس خواهند كرد؟ همة اهل حرم، داغ از دست دادن پدر، برادر و فرزند خويش را فراموش كرده اند و به حسين عليه السلام مي‌انديشند. زمين و زمان براي سلامتي او، دست به دعا برداشته اند.
اي شمشيرها! چه مي شود كه شما نيز همچون كارد حضرت ابراهيم، بر گلوي اسماعيل كند شويد و رگ هاي گلوي حسين عليه السلام را نبريد؟
اي ابرها! همچنان كه در مسجد غمامه بر سر رسول خدا صلي الله عليه و آله سايه گسترديد، بياييد و بر بالاي بدن هاي شهيدان و بدن خستة حسين عليه السلام و كودكانش، سايه افكنيد و كمي از سوز تشنگي اطفال بكاهيد.
اي خورشيد! چرا همچون آتشي كه بر ابراهيم سرد شد، از داغي تابش خود نمي‌كاهي؟
اي مرغان آسمان! چرا بابيل نمي شويد و پيل سواران يزديدي را از پاي در نمي‌آوريد؟
اي بادها! چرا توفان نمي شويد و بناي كاخ ستم را ويران نمي كنيد؟
اي زمين! چرا به لرزه در نمي آيي؟
اي كوه ها! چرا فرو نمي ريزيد؟
اي آسمان! چرا دكا دكا نمي گردي؟ اي ابرها! چرا نمي گرييد و با اشك خويش، زمين تفتيدة كربلا را براي اطفال، نمناك نمي كنيد؟
اي ملائكه المسومين! چرا همان طوري كه رسول خدا صلي الله عليه و آله را در جنگ بدر ياري كرديد، به ياري پسر رسول خدا صلي الله عليه و آله نمي شتابيد؟
اي كشته ها! آهاي ياران حسين! اي عباس! اي علي اكبر! قاسم! جعفر! عون! حر! مسلم! چرا مثل اصحاب كهف، دوباره زنده نمي شويد و سيد پير و دل شكسته را ياري نمي كنيد؟
آخر حسين، وارث آدم است؛ حسين وارث ابراهيم خليل و موساي كليم است.
كاش آن زمان، سرادق گردون نگون شدي
وين خرگه بلند ستون، بي ستون شدي
كاش آن زمان در آمدي از كوه تا به كوه
سيل سيه كه روي زمين قيرگون شدي

روز تولدتان واقعا چگونه روزی بوده است؟

دکتر عليرضا مجيدي

حمله پيش دستانه به امريكا
امري معقول و مشروع است
 

کل يوم عاشورا و کل ارض کربلا
ايام سوگواري سيد و سالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين را به همه عاشقان و حسينيان تسليت ارض ميکنم و شعار آن حضرت را در صحراي کربلا به عنوان تبرک و تيمن نقل ميکنم:
الموت اولي من رکوب العار - مرگ بهتر از زندگي ذلت آميز است
و العار اولي من دخول النار - و ننگ و ذلت بهتر از داخل شدن در آتش جهنم است

پيامبر اسلام حدود 10 سال در مکه به دعوت کفار پرداخت و از شيوه‌هاي مسالمت‌آميز و آشتي‌جويانه براي حاکميت اسلام استفاده کرد. به آنها وعده‌ي سعادت اخروي و سروري در دنيا داد. در جلسه‌اي که در حضور خويشان و اهل قريش تشريف داشتند گفتند هر کدام از شما به من ايمان آورد وصي و جانشين پس از من خواهد بود. اما هرگز کفار قريش و مکيان به او ايمان نياوردند تا جايي که اسلام نوباوه را تحريم اقتصادي کردند. در شعب ابي‌طالب بسياري از مسلمانان تحت تحريم اقتصادي جان باختند. دائما امنيت اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي پيامبر و گروه اندک مسلمانان تحت تهاجم کفار بود تا در آخرين مرحله پس از آن‌که نقشه‌هاي سياسي و اقتصادي و امنيتي و فرهنگي جواب نداد کفار قريش تصميم به اقدام نظامي عليه پيامبر کردند. قضيه‌ي شب هجرت پيامبر از مکه به مدينه (ليله المبيت) ناظر به همين موضوع است.
اما پيامبر وقتي به مدينه رسيدند و تشکيل حکومت اسلامي دادند چند ماهي نگذشته بود که کاروان اقتصادي تجاري قريش مجبور بود براي يکي از دو سفر تجاري مهمي که در سال انجام مي‌داد از نزديکي مدينه عبور کنند. پيامبر نفرمودند که حالا ما بهتر است به وضعيت اقتصادي دروني خود بپردازيم، يا نفرمودند ما با مکيان کاری نداریم و یا نفرمودند ما دنبال این هستیم که روابط خود را با مکه تنظیم نماییم و یا بخشی از مسئولیت مکیان را به عهده بگیریم! (سخنی که از زبان برخی سران جمهوری اسلامی متاسفانه شنیده می‌شود! مانند سخنان اخیر برادر محسن رضایی) وضعیت روابط بین اسلام و کفار مکه کاملا مشخص بود مکه و مدینه خصم یکدیگر بودند. مکه تمام دین اسلام را تهدید کرده بود و اقدام خصمانه را شروع کرده بود اگر چه موفق نشده بود، دلیلی نداشت پیامبر موضوع را حمل بر صحت کند. به همین خاطر پیامبر دنیای آنان را تهدید کرد. در اولین فرصت با وجود نوپا بودن حکومت اسلامی و عدم آمادگی سیاسی و اقتصادی و با وجود اینکه مکه یک ابرقدرت اقتصادی و سیاسی و نظامی بود پیامبر به کاروان تجاری قریش شبیخون زد. در بازگشت این کاروان از شام، مجددا پیامبر با قدرت قوی‌تری به پیشباز آن رفت و جنگ بدر یعنی عظیم‌ترین و سرنوشت‌ساز ترین جنگ تاریخ اسلام در گرفت و در آن حکومت اسلامی یک‌بار و برای همیشه موجودیت خویش را تثبیت کرد اگر چه جنگ‌های بعدی هم در گرفت.
اما وضعیت امروزی را باید شبیه همان اوضاع دانست. امروز امریکا با تمام وجود به صحنه آمده است تا خصومت خود با نظام اسلامی را عملی سازد. چرا نظام اسلامی همچنان با این موضوع با مماشات و تعلل برخورد می‌کند. مگر ما تابع حکومت پیامبر اعظم(ص) نیستیم؟ به نظر بنده حمله‌ی پیش‌دستانه به امریکا در این فرصت طلایی اقدامی است که اگر از آن غفلت شود در آینده باعث تاسف و پشیمانی خواهد بود. تنها کسانی می‌توانند این اقدام را غیر منطقی بدانند که بتوانند ثابت کنند که احتمال دارد ما بتوانیم از راه‌های مسالمت آمیز با امریکا به نتیجه برسیم و او دست از خصومت با ایران برداشته و بگذارد جمهوری اسلامی کار خود را انجام دهد. حتی بی‌عقل‌ترین سیاست‌مداران هم می‌دانند که این یک خیال خام است. چه‌گونه ممکن است امریکا به ایران اجازه‌ی تحرک و اقدامات سیاسی و فرهنگی در سراسر جهان بدهد؟ امریکا نه به لحاظ فلسفه سیاسی، نه به لحاظ اقتصادی و امنیتی و نه به لحاظ استراتژی قدرت هرگز نمی‌تواند به ایران اجازه‌ی تحرک بیش ‌از این بدهد. در امریکا بحث بر سر خصومت یا مسالحه با ایران وجود ندارد بلکه بحث بر سر نحوه‌ی خصومت با ایران وجود دارد.
به نظر می‌رسد اگر ما به فکر فردایی آرام می‌گردیم، باید امروز حمله‌ای پیش‌دستانه به امریکا انجام دهیم زیرا جنگ با امریکا ناگزیر و ناگریز است.
این مطلب مانند روز روشن است که اگر ما بنشینیم حتما امریکا به سراغ ما خواهد آمد، پس چرا خود به پییشواز چنگ نرویم؟ جنگی که برای دنیا آرامش و سعادت را نوید می‌دهد جنگی در یک طرف آن موجودی است به نام «شیطان بزرگ».
این امر کاملا معقول است که ملتی که بنشیند تا به آن حمله شود، حتما شکست می‌خورد. امروز تهدیدات امریکا کاملا حالت تهاجمی و عملی به خود گرفته است. چرا جمهوری اسلامی نباید یک بار طعم مورد حمله واقع شدن را به امریکایی‌ها بچشاند؟ امریکا همیشه سابقه تهاجم داشته است اما هرگز تجربه‌ی مورد تهاجم واقع شدن ندارد. استراتژی نظامی امریکا مبتنی بر تهاجم است و سیستم دفاعی منظم و مستحکمی ندارد این نقطه ضعف بسیار اساسی است و می‌تواند کلید پیروزی جمهوری اسلامی در جنگ با امریکا باشد. سیستم‌های اقتصادی و زیربنایی امریکا همچون حامل‌های انرژی، تجارت بین المللی، وابستگی به بورس و دلار، وابستگی حیاتی به نفت خلیج فارس و این قبیل ضعف‌ها و حساسیت‌ها پاشنه آشیل امریکا است که باید «امروز» مورد تهاجم ایران واقع شود و الا فردا دیر است زیرا در غیر این‌صورت فردا او به سراغ ما خواهد آمد.

بررسی تاریخ عاشورا
قسمت هفتم

بسم الله الرحمن الرحیم
یعقوبی و دیگران از مورخین نوشته اند در سالیکه معاویه ، یزید را با لشکری برای فتح بلاد روم فرستاده بود در " غذقذونه " که در آنجا دیری بود بنام دیر مران اتراق کردند و یزید در آن دیار با ام کلثوم نامی مشغول عیاشی و کیف شد و در اثر بدی هوا ، لشکر مبتلا به تب و آبله شدند و مرض به قسمی در اردوی مسلمین افتاد که مثل برگ خزان روی زمین می ریختند و می مردندو هر چه بر یزید اصرار کردند زودتر از اینجا کوچ کنیم اعتنا نکرد و این اشعار را سرود :
مرا چه باک که تمام لشکر اسلام از مرض آبله و تب مردند ، من اکنون در دیر مران بر متکاهای پر قو تکیه داده ام و راحتم و ام کلثوم در آغوش من است . و نیز یزید در تعریف شراب گفته : خورشید من از انگور است ، برج آن ته خمره شراب است و از مشرق دست ساقی طلوع می کند و به مغرب دهان من غروب می نماید و چون از سبو در جام ریخته شود غلغل کردن و زیر و رو شدن و حباب ساختنش حکایت از حجاجی می کند که بین دیوار کعبه و چاه زمزم مشغول هروله هستند . اگر بر دین احمد حرام است تو آنرا بر دین عیسی بگیر و سرکش ... والخ .
... یزید سخت در شهوات فرو رفته بود و جز عیاشی و خوشگذرانی و فحشا چیز دیگری نبود و عموما عمر خود را در دیرهای نصاری که آنروز حکم ستون پنجم را داشت بسر می برد و در لهو و لعب روزگار می گذرانید به حدی که حتی معاویه پدرش نامه به او می نویسد و او را بدین کار سرزنش می کند . وقتیکه مکرر به معاویه گزارش دادند که یزید انهماک در لذات و شهوات دارد بدو نامه نوشت که " زبانهای واضح و روشن بگوشی که به تو عنایت و توجه دارد رسانیده است آن چیزی را که ما را نسبت به تو مصیبت زده نمود و امید نزدیکی که به تو داشتیم دور ساخت ، تا آنجا که گوید : ای یزید تو خود را به وادی هلاکت افکنده ای و افسار نفس خویش را به دست زشتیها و موجبات ملامت ها و سرزنش ها سپرده و در عوض معالی و فضایل و مکارم ، هلاکت و عیب ها و ناروایی ها را برای خود پسندیده و بدانها گراییده ای ، یزید ای کاش از هماندم که بود شدی نمی بودی ، ما را در ابتدای رشد و بلوغ خود مسرور و امیدوار ساختی و در حال بزرگی و انحرافت به مصیبت مبتلا کردی و به گریه در آوردی ، ای افسوس از دست تو . "
اکنون معاویه چنین عنصری را که تمام پلیدی ها یک جا در وجود او متمرکز است و جرثومه فساد و نابکاری است و ابدا از اسلام و احکام الهی خبر ندارد ، مسند نشین پیغمبر اسلام برای مسلمین معرفی کرده و بر گردن کسانیکه پدر و جد همین یزید به شمشیر آنها اظهار اسلام نموده اند سوار نموده در حالیکه هنوز بیش از چهل و چند سال از رحلت رسول خدا نگذشته و هنوز صحابه زنده هستند بلکه بعض از زوجات پیغمبر حیات دارند . البته معلوم است که با زمامداری چنین کسی که به خدا و پیغمبر معتقد نیست و نماز نمی خواند و شراب را مثل آب سر می کشد و مقدسات مذهبی را توهین می کند دیگر باید برای اسلام و قرآن فاتحه گذارد و در این صورت آیا ممکن است مردی الهی مانند حسین بن علی علیهما السلام حاضر شود که ناظر این جنایات باشد و دین جدش را ملعبه دست این و آن ببیند و با سکوت خود همه را امضا کند ، یا دست بیعت و همکاری و تشریک مساعی دهد ؟ ابدا ، نه تنها حسین علیه السلام حاضر نیست با یزید بیعت کند هیچ مسلمانی که از قرآن خبر داشته باشد و خدا را بشناسد بدین ذلت حاضر نخواهد بود . چنانکه عده ای هم از اهل کوفه و بصره و تمام اهل مدینه از روز اول مخالفت کردند . ادامه دارد .

نوشته هاي اونجوري

با سلام خدمت مبين جان و دوستان عزيز گروه دوست داشتني و اعتيادآور مبين( من كه معتادش شدم و صبحها خوندن روزانه جايگزين خوردن صبحانه من شده)
خانمي با ايميل nnargessh@yahoo.com مطلبي رو توي روزانه(647) گفتند كه هم جالب بود و هم نياز به بحث مفصل داره كه هم يه مقداري در موردش صحبت ميكنم و هم اميدوارم دوستان عزيز در اين مورد بحث كنند چون واقعا چيزيه كه همه ماها كه با اينترنت سروكار داريم باهاش درگيريم(چت)
نرگس خانم همه آدمايي كه خواهان رابطه با ديگران هستند به نوعي يه كمبودي دارند كه مي تونه كمبود عاطفه و محبت باشه ، تنهايي باشه ويا يه جورايي نااميدي باشه يا تو زندگيه واقعيشون شكست خوردن كه مي خوان با ورود به اين دنياي مجازي چت به نوعي خودشونو ارضا كنندو خيلي ها هم فقط به عنوان سرگرمي و وقت گذروني به چت نگاه مي كنند.
اكثر آدمهايي هم كه وارد دنياي مجازي چت ميشن يه هدفو دنبال مي كنن و اونم ارضاي خودشونه كه ديگه بسته به شخصيت و فرهنگ و طرز فكري كه دارن ميتونه ارضاي جنسي باشه يا ارضاي روحي باشه كه اون دسته اي كه شكست خورده ، ناميد يا تنها هستن و كمبود محبت دارن دنبال ارضاي روحي هستن كه ميتونه با صحبت كردن با طرف و يا حتي با نوشتن در محيط چت حاصل بشه ولي حالا خوب بودن يا بد بودن چت دست خود آدمه كه چگونه استفاده كنه. الان شما يه تجربه خوبي كه به دست آورديد اينه كه خيلي زود به كسي اعتماد نكني و باعث شده كه خودتو و نيازهاي خودتو بيشتر بشناسي ولي شما اين تجربه ها رو گرون به دست آورديد(هزينه كردن و شايد شكست در عشق) . هيولايي كه درون آدما ديديد يه نيازه كه باعث ميشه با جنس مخالفمون ارتباط داشته باشيم ولي اگه درست استفاده بشه يه فرشته هستش كه ميتونه محبت و دوست داشتن پديد بياره و اينم بدونيد كه همه آدما مثل هم نيستن حتي درون دنياي چت ، اگه واقعا شما خودتون صادق باشيد و خواهان ارتباط سالم با ديگران باشيد، حتما يه آدمه ديگه اي هم هست كه طرز فكر شما رو داره كه مي خواد با ورود به دنياي چت خودشو ارضاي روحي كنه.
حالا نميدونم شما توي چت عاشق كسي شديد كه فكر ميكرديد صادق بوده و هموني بوده كه شما فكر مي كرديد ولي بعد يه مدت ديديد كه اشتباه فكر ميكرديد، چون من از اين آدما زياد ديدم مخصوصا دختر خانوم ها كه به خاطر روح لطيف و احساسي كه خدادادي تو وجودشون هست زود گول ميخورند و به طرف مقابلشون اعتماد مي كنند ،يه نصيحت برادرانه ميكنم و اينه كه سعي كنيم تا ميتونيم افسار دلمونو كه همون احساس و هوسه بديم به دست عقلمون و هميشه با عقلمون تصميم نهايي رو بگيريم، سعي كنيم اگه از كسي خوشمون اومد فقط دوستش داشته باشيم كه اگه يه وقتي روزگار از هم جدامون كرد نااميد نشيم ، سعي كنيم عاشق نشيم چون قشنگيه عشق به اينه كه آخرش جداييه( البته استثنا هم داره).
پس نتيجه مي گيريم كه همه آدما بد نيستن و همشون همه به خاطر نياز درونيشونه كه خواهان رابطه هستن، سعي كنيم به همين راحتي به كسي اعتماد نكنيم و به نظر من چت كردن همونطوري كه بدي زياد داره مي تونه خيلي چيزا رو هم به انسان ياد بده
و اميدوارم همه آدما به اون كسي يا چيزي كه لايقشونه برسن
موفق باشين
سعيد
 

عزاداری شب تاسوعا ...

همزمان با نهمین شب ماه محرم و شب تاسوعای حسینی مراسم عزاداری سرور و سالار شهیدان امام حسین (ع) با حضور رهبر معظم انقلاب اسلامی و اقشار مختلف مردم در محل حسینیه امام خمینی (ره) برگزار شد ...

شب تاسوعا را به یاد عباس نام گذاردند تا دلها و چشم ها ، روضه حسین (ع) در شب عاشورا را توان هضم یابد.
ساعت که از 16 می گذرد کم کم عاشقان حسینی، به سوی حسینیه امام خمینی (ره) حرکت می کنند و فضای سیاه پوش اطراف بیت با حضور عزاداران مملوء از جمعیت می گردد.
قرار شد امشب چشم ها به هر سوی بنگرد و دست ها، دیدنی را تبدیل به نوشتنی کند هرچند که همچون همیشه یارای همراهی کلمات نیست.
نگاه اول خیره به مادران و کودکان است. مادرانی که همیشه جمعیت قابل توجهی را در حسینیه تشکیل می دهند و آنگاه که کودکان خردسال با لباس سقا گذر می کنند ناگاه دلت می لرزد که چه کرد سقای دشت کربلا که اکنون افتخاری است لباسش را پوشیدن و نامش را بردن که گفته اند؛ امیر لشگر دلهاست عباس.
پس از سخنان حجت الاسلام فلاح زاده و قرائت قرآن، آقا به همراه رئیس جمهور و رئیس قوه قضائیه و نیز جمعی دیگر از مسئولان وارد حسینیه می شوند و شعارهای پرشور جمعیت، بهترین اعلان این ورود است.
"این همه لشگر آمده به عشق رهبر آمده"، "ای رهبر آزاده آماده ایم آماده"، "ما ذوالفقار حیدریم ، فدائیان رهبریم" و "ما همه سرباز توئیم خامنه ای ، گوش به فرمان توئیم خامنه ای"، فریادها نیز بوی عاشورا به خود گرفته است. ای کاش آنجا بودند...
نگاه دوم به همراهان ره عباس است. همیشه از جانبازان در اینگونه مراسمات سخن گفته ایم. بسیاری که رنج حرکت با صندلی چرخدار را به جان خریده و بسیاری دیگر نیز با وجود سختی بسیار، آرام و با وقار قدم به مراسم می گذارند. با تلاش بسیار به احترام رهبر خویش می ایستد و آنچنان کوبنده و همراه با کمی بغض شعار می دهد که از عمق جانش می شنوی "یا لیتنی کنت معکم ...". دیگری روشن دل است و اندکی مضطرب، سربند یا حسین (ع)، مصباح الهدی طریقش است. در زمان ورود آقا سعی می کند به سویی که به گمانش درب ورود است، بایستد و پس از لحظه ای زمزمه و دعا، آرامش یافته و می نشیند. شاید هیچگاه متوجه نشویم معنای کارش چه بود.
آقا پس از دو نماز به همراه دیگر مسئولان حاضر در گوشه حسینیه مستقر شده و پس از آن حیدر زاده مداح اهل بیت (ع) از درخواست کودکان خیمه ها از امام حسین (ع) سخن گفت : "آب ما کی ز عدو می خواهیم ... ما دراین دشت عمو می خواهیم". حجت الاسلام علی اکبری نیز سخنرانی یکساعته خود را پیرامون صفات منافقین انجام داد و سخنانش را با بیان معرفت و سلحشوری عباس به پایان برد.
چشمان در نگاه سوم جلب چهره ای می شود که شاید کمتر عادت به دیدن آنها برایمان جا افتاده است . او از هنگامی مصداق نگاه سوم شد که پیش از آغاز مراسم، به همراه تعدادی دیگر از جوانان شعر "سید علی خامنه ای دلبر دلم ..." را می خواند و آرام اشک را از چشمانش پاک می کرد. به محض ورود آقا از جیبش سربندی را در آورد که سرخ بود و روی آن، عنوان عاشقان ولایت نوشته شده بود. پس از مراسم که کمی با او سخن می گویم متوجه می شوم که دیشب به تهران آمده اما به خاطر دیر شدن، نتوانسته اولین شب را مهمان آقا باشد .
محمود کریمی از باب الحوائج روضه می خواند همان زمان که فریاد العطش رسد به گوشش. چه کشید هنگامی که تیرها به تمام آمال و آرزوهایش یعنی مشک اصابت کرد؛ خون از دو دست و آب از گلوی مشک می ریزد ... از پایداری اش در راه حق گفت که "والله ان قطعتموا یمینی انی احامی ابدا عن دینی" .
نگاه چهارم به کربلاست. ندیده ایم اما دلمان برای فردا شب می لرزدو چگونه از شهادت حسین (ع) بگوئیم.
دعای امن یجیب را که می خوانند ، مراسم شب تاسوعا تمام می شودو امشب هم با دیدن آقا، دلمان مسرت دیگری یافت.
خروج با جمعیت عزادار با شعر یکی از جوانان اینگونه همراه می شود :

آن روز که چون ستاره افروخت ، فرات
می رفت و به راه چشم می دوخت ، فرات
ای کاش که عباس لبی تر می کرد
در آتش این عطش چه می سوخت ، فرات

» گزارش تصویری

گير3پيچ

دوستان عزيز سلام .
اميدوارم كه حالتون خوب باشه ..
1- بازم محرم شد .. حال و هواي همه جا حسيني شده .. موسيقي هاي ايپس ايپسي ماشينها جاشون رو به موسيقي هاي مذهبي و مداحيها دادن . زيارت عاشورا خونا زياد شدن جوون ها لباسهاي عجيب غريبشون رو كنار گذاشتن و مثل آدم لباس مي پوشن .. نترسين ... اينجا ايرانه .. مردم هم همون مردم و با همون اعتقادا ..
فقط يه نكته .. اعتقاداي ما تايميه .. زمان داره . دقيقا مثل شرما بود توي كارتون بامزي . اول محرم كه مي شه رفتارا عوض مي شه و بعد از ده روز دوباره همه چيز بر مي گرده سر جاي قبل از ده روز محرم ..
اين وسط يه چيز گم شده .. يه چيزي كه بدون اون دسته و تعزيه و همه چيزمون نمايشي شده .. كنار ديگ نذري عاشورا عاشق مي شيم ، تقاضاي ازدواج مي كنيم ، خونه خريد و فروش مي كنيم ، قهوه ي قجري مي خوريم ، طلاق مي گيرم و خيلي كاراي ديگه .
ولي اين وسط اصل كاري يادمون رفته .. ما اماممون يادمون رفته .. براي ما علم و كتل و دسته و نواي هماهنگ و شور و حال و مستي توي مجالس شده امام .. نه خود امام حسين و يارانش ..
وقتي محرم ميشه لباس عزاي امام حسين رو مي پوشيم و وقتي محرم تموم مي شه لباس عزاي خودمون رو ..
چي مي شد هميشه اماممون همراهمون بود . نه فقط وقت عزاداريش ..
2- جديدا ها يه جرياني تو نوحه خواني ها اومده كه شنيدم بهش مي گن عزاداري پاپ .. مي يان با آهنگاي پاپ عزاداري مي كنن .. آخرش نفهميدم جريانش چيه ؟ آخه برادر من اين حرفايي كه از اماما گفته مي شه حرمت داره ..نه اينكه بياي روي آهنگ ديمبيلي بيشو براي امام حسين عزاداري كني و نوحه بخوني .. اصلا اين كجا و اون كجا .. اون قدر گند زدن كه ديگه صداي رهبري هم در اومد كه يعني چي آخه اين كاراتون .. يا نمي دونم مي يان از خوشگلي حضرت حسين (ع) تعريف مي كنن .. يا از پهلواني حضرت ابوالفضل (ع) .. يعني تو دنيا ما آدم خوشگل نداريم .. آدم بدنساز نداريم .. كاش مي شد يه روضه اي خوند كه من جوان وقتي گوش مي دم برم تو فكر كه يه ذره حتي اگه شده درباره ي فلسفه ي قيام امام حسين فكر كنم ..
3- بعضي از اين مداحا كه خدا خيرشون نده براي اينكه از مردم گريه بگيرن و اشك ملت رو دربيارن و مجلس شور بگيره يه خالي هايي مي بندن و خيلي خونسرد و راحت با جريان عاشورا قاطيش مي كنن كه آدم حيرون مي مونه ..
براي مثال چند موردش رو براتون مي گم كه از مجموعه كتابهاي حماسه ي حسيني به قلم استاد مطهري برداشته شده ( مجله ي همشهري جوان شماره ي 56 بهمن 1384)
مورد اول : مي گن اهل بيت امام حسين سه شبانه روز آب نخوردن .. ( خالي بندي ) چون حضرت ابوالفضل كه لقب سقاي كربلا رو گرفته بود چند باري قبل از عاشورا براي اهل بيت امام حسين آب مي ياره كه حتي غسل هم مي كردن و بدناشون رو هم مي شستن .
مورد دوم : اين داستان عروسي قاسم رو هم خودم به شخصه چندين جا شنيدم . مي گن ظهر عاشورا امام حسين مي گه حجله بيارين كه عروسي قاسم با يكي از دخترام رو ببينم .. آخه وسط جنگ كه حتي امام حسين نماز خوف خوندن و دو تن از يارانشون وايسادن و كشته شدن تا ايشون نمازشون رو بخونه اين به عقل جور در مي ياد ؟‌
مورد سوم : داستان ليلا و علي اكبر .. حتي يه مورخ هم نگفته كه ليلا ( مادر علي اكبر ) در كربلا بوده .. كه مي گن امام حسين به ليلا گفته برو در خيمه ات بشين و دعا و زاري كن كه اين فرزند رو به ما سالم بر گردونه ..آخه اصلا چنين چيزي مي شه ؟ اصلا با منطق جانبازي امام در عاشورا مي خونه ؟ حالا برين ببنين كه چند تا روضه ي ليلا و علي اكبر داريم .
مورد چهارم : يكي از باحال ترين خالي بندي ها يك ميليون و ششصد هزار نفر بودن لشگر عمر سعد بوده .. اصلا اين همه آدم از كجا اومده .. و اينكه امام حسين (ع) سيصد هزار نفر رو خودشون كشتن .. اصلا ممكنه ؟
البته اگه بخوام همين طور ادامه بدم بايد چند شماره از روزانه رو به اين موضوع اختصاص داد ..
آخه ترو خدا گناه نيست اينا .. توهين نيست به مقام شامخ امامان ؟ آخه به چه قيمتي ؟
كاش بتونيم حتي يه ذره ، حتي يه لحظه اون كسي باشيم كه بتونيم به درخواست اماممون لبيك بگيم كه گفت كيست كه مرا ياري كند ؟ در واقع حتي بعد از هزار سال هم مي تونيم ايشون رو ياري كنيم … حتما احتياج نيست كه جنگ باشه و جهاد .. هر كي يه راهي داره ..
خب .. اميدوارم كه تونسته باشم با اين نوشته و پست راديو يه ران ملخي به اون سليمان سربريده تقديم كنم .. گرچه خيلي حقير و ناچيزه ولي براي همينشم كلامو مي اندازم هوا .
التماس دعا .

در کربلا چه گذشت؟
 

فرمان جنگ
قـريـب هـشت روز از توقف دو سپاه در سرزمين (كربلا) مى گذشت . تلاشها وگفتگوهاى دو طرف بـه نـتـيجه نرسيد. در اين ميان (عبيداللّه ) تلاش مى كرد تا هر چه زودتر از طريق نظامى بر امـام حـسـين (ع ) چيره شود و نوكرى و سرسپردگى خود را نسبت به (يزيد) به اثبات رساند. آنكه بيش از همه در اجراى اين فرمان اصرار مى ورزيد (شِمرِ بن ذِى الجَوْشَن ) بود.
درآخرين نامه اى كه (پسرمرجانه ) براى (عمرسعد) نوشت چنين آمده است :
(اى پسر سعد! اين وقت گذرانى چيست ؟ خوب بنگر، اگر حسين و يارانش با (يزيد) بيعت كرده ، تن به فرمان من دادند، آنان را نزد من بفرست ؛ و چنانچه امتناع ورزيدند بر آنان بتاز و همه را بـكـش و (مـُثـْلَه ) كـن كـه سـزاوار ايـن كـارنـد... اگـر فـرمـان مـرا اجرا كردى پاداش انشان فـرمـانـبـردار را بـه تـو خواهيم داد وگرنه پرچم و سپاه را رها كن و فرماندهى را به (شِمر) واگذار، كه او در اجراى فرمان ما از تو راسختر است .).(181)
چـون ايـن نـامـه درنـهـم محرّم به دست (عمرسعد) رسيد، (شمر) او را تحت فشار قرارداد و گفت : (اكـنـون بـا فـرمـان امير چه مى كنى ؟ اجرا مى كنى يا كنار مى روى ؟) عمر گفت : اجرا مى كنم . سپس فرمان حمله را صادر كرد:(اى سواران خدايى ! سوار شويد كه بهشت در انتظار شماست .) سواران آماده شدند و به سوى اردوگاه حسينى پيش تاختند.
امام حسين (ع ) پس از آگاهى از پيشروى دشمن ، برادر خود حضرت (عباس ) را ماءمور كرد تا از عـلّت پـيـشـروى دشـمن جويا شود. (ابوالفضل (ع ) همراه بيست سوار در برابر كوفيان قرار گـرفـت و پـرسـيـد: (چـه حـادثـه اى پـيـش آمـده و چه مى خواهيد؟) گفتند:فرمان امير رسيده : يا تسليم ، يا جنگ !. (عبّاس (ع ) جريان را به عرض امام (ع ) رسانيد. امام (ع ) فرمود:
(به سوى آنان بازگرد، اگر توانستى شرّ آنان را امشب از ما دور كن و جنگ را به فردا بينداز تـا مـا شب را به نماز و دعا و استغفار سپرى كنيم ، خدا مى داند كه من نماز، تلاوت قرآن ، دعاو استغفار را دوست مى دارم .)
(عبّاس ) بازگشت و با دشمن به گفتگو پرداخت . نماينده (عمرسعد) نزد حسين (ع ) آمد و گفت :
(امـشـب را بـه شما مهلت مى دهيم . اگر تسليم شديد شما را نزد اميرمان (عبيداللّه ) مى بريم و گرنه رهايتان نخواهيم كرد.).(182)

روز عاشورا
سـپـيـده دم روز جـمـعـه ، دهم محرّم سرزد. امام حسين (ع ) نماز صبح را با يارانش گزارد. هنوز از تـعـقـيب نماز فارغ نشده بودند كه طبل جنگ دشمن به صدا در آمد وگروهى از آنان به اردوگاه امام (ع ) نزديك شده ، فرياد برآوردند: ياجنگ ، يا تسليم ـ پسرمرجانه !.
امـام (ع ) از خـيـمـه بيرون آمد، ديد بيابان آكنده از نيروى سواره و پياده است ..(183) روبه ياران كرد و فرمود:
(خـداونـد امـروز در نـبـرد شـمـا و مـن رخـصـت داده اسـت ، پـس بـر شـمـا بـاد بـه شـكـيـبـايـى و نبرد.).(184)
سپس دست به دعا برداشت :
(پروردگارا! تو در هر گرفتارى ، محلّ وثوق ، و در هرسختى مايه اميد من هستى . هرمشكلى كه بـراى مـن پـيـش آمـده تـنـهـا يـار و مـددكـار مـن تـو بودى . غمها و رنجهائى بر من روى آورد كه دل را نـاتـوان مى ساخت و چاره اى از آن نبود، دوستان يارى نمى كردند و دشمنان زبان شماتت مى گشودند؛اما چون بر تو عرضه كردم و اميد خود را ازغير تو بريدم ، دركارم گشايش پديد آوردى و مرا از آن رنجها رهانيدى . نعمتها و نيكيها همه از سوى توست .).(185)

صف آرايى دو سپاه
دو سـپـاه در بـرابـر هـم قـرار گـرفـتـنـد. امـام حـسـيـن (ع ) بـر اسـب رسـول خـدا(ص ) كـه (مـُرتَجَزْ) نام داشت ، سوارشد.(186) و به آماده سازى نيروها و صف آرايى سپاه كه
هفتاد و دو تن (32 نفر سواره و40 تن پياده ) بودند،.(187) پرداخت . فرماندهى جناح راسـت را بـه (زُهـَيـْرِ بـنِ قَيْن ) وجناح چپ را به (حبيب بن مظاهر) سپرد و پرچم رابه برادرش (عـبـّاس (ع ) داد.(188) و خـود، عـلاوه بـر فـرمـانـدهـى كـلّ در قلب سپاه قرار گرفت ..(189) آنگاه دستور داد هيزمهاى درون خندق راآتش بزنند..(190)
عـمـرسـعـد نـيـز بـه آرايـش نـيـروهـاى خـود پرداخت و براى هر قسمت از لشكر فرماندهى تعيين كرد..(191)
يزيديان براى به نمايش گذاردن قدرت نظامى خود، در اطراف اردوگاه سپاه حقّ به حركت در آمـدنـد و شـايـد قصد محاصره اردوگاه را داشتند؛ ولى وقتى با خندق و شعله هاى آتش درون آن مـواجـه شـدنـد و ايـن تـاكتيك به دور از انتظار را ديدند ناچار به جنگ روانى پرداختند. (شمر) فرياد زد: (اى حسين ! آيا پيش از فرا رسيدن روز رستاخيز، در سوختن به آتش دنيا شتاب كرده اى ؟) امام (ع ) پاسخ داد:(تو براى آتش جهنّم سزاوارترى .)
(مـُسـلِمـِبـنِ عـُوْسَجَه ) اجازه خواست تا با تيرى كار اين جرثومه فساد وشرّ را بسازد. امام (ع ) فرمود: (دوست ندارم شروع كننده جنگ باشم .).(192)

آغاز نبرد
امام حسين (ع ) براى اتمام حجّت نهايى (عمرسعد) را احضار كرد و به او فرمود:
(اى عـمـر! تـو مـرا مـى كـشـى وگـمـان مـى كـنى كه ناپاكِ ناپاك زاده تو را برحكومت (رى ) و (گرگان ) خواهد گمارد سوگند به خدا، بدين آرزو نخواهى رسيد. اينك آنچه مى خواهى بكن ! پـس از مـن روز خـوشى ـ نه در دنيا و نه درآخرت ـ نخواهى ديد. گويا مى بينم كه سرت را در (كوفه ) بر سر نَى كرده ، بچه ها آن را سنگ مى زنند.)
(عـمـر) خشمگين شد ورويش را از امام (ع ) باز گردانيد و خطاب به يارانش فرياد برآورد: چرا مـعـطـّليد؟ همگى بر او يورش ‍ بريد كه لقمه اى بيش نيست . سپس به پرچمدارش دستور داد پـرچم را پيش آورد. خود نيز پيش آمد و تيرى در چله كمان نهاد و به سوى لشكر امام حسين (ع ) رهـاساخت و گفت : (نزد اميرگواهى دهيد كه من نخستين كسى بودم كه به سوى حسين تير انداختم .) سـپـس تـمـامـى سـپاهيانش جبهه حق را تيرباران كردند؛ به گونه اى كه همه ياران امام (ع ) مورد اصابت تير قرار گرفتند.!.(193)
امام (ع ) چون چنين ديد به يارانش فرمود:
(ايـن تيرها، پيكهاى دشمن به سوى شماست ؛ پس بپاخيزيد به سوى مرگى كه چاره اى از آن نيست .).(194)
پـس از تـيـراندازى ، جنگ رسماً آغاز گشت . (يَسارْ) غلام (زيادِ بنِاَبيه ) براى مبارزه به ميدان آمـد و هـماورد خواست . (عبداللّه بْنِ عُمَيْر)، سرباز رشيد اسلام ، به پاسخگويى وى بر آمد و بايك ضربت حريف خود را كشت . (سالِمْ) غلام (عبيداللّه ) به انتقامجويى پيش تاخت و ضربتى بـر (عـَبـداللّه ) زد كـه انـگـشـتـان دسـت چـپـش را قـطـع كـرد. (عـبـدُاللّه ) بـا ضـربـتـى متقابل ، او را نيز به قتل رسانيد..(195)

تهاجم عمومى
كـشـتـه شـدن دو دلاور كـوفـى روحـيـّه سـربـازان (يـزيـد) را مـتـزلزل سـاخت و كسى جرئت نكرد به ميدان آيد و مبارز طلبد. ناچار تاكتيك را تغيير داده ، دست به حمله عمومى زدند.
دو سـپـاه نـابرابر در قلب يكديگر فرو رفتند، يزيديان كه سواره نظامشان تحت فرماندهى (عـَزْرَةِبـنِ قـَيـْس ) در پـيـشاپيش آنان قرار داشت ، حمله سختى را آغاز كردند تا كار امام (ع ) و يـارانـش را يـكـسـره كنند؛ امّا با مقاومت شديد جبهه حق مواجه شدند. عاشقان شهادت و دلباختگان مـكـتـب حـق كـه جـز نـصـرت ديـن خدا وشهادت در اين راه به چيزى نمى انديشيدند،بدون پروا از فزونى تجهيزات و نفرات دشمن ،حمله آنان را دفع كردند.
يـزيـديـان نـاچـار شـدنـد جناح راست را نيز وارد عمل كنند. (عَمْروبنِ حجّاج ) فرمانده ميمنه ، بر جناح راست سپاه امام (ع ) حمله كرد. دلاور مردان سپاه حق ، زانو بر زمين نهاده با نيزه ها به دفاع پرداختند. دشمن ناچار عقب نشست . ياران امام (ع ) هنگام عقب نشينى دشمن ، آنان را به تير بستند، عدّه اى را كشته و جمعى را مجروح ساختند..(196)
(شـِمـْر) فـرمـانـده مـَيـْسـَره ، بـا مـشـاهـده ايـن وضـع ، از جـنـاح چـپ واردعمل شد؛ امّا او نيزكارى از پيش نبرد..(197)
حـسـيـنـيـان ، نـه تـنـهـا حـمـله دشـمـن را دفـع كـردنـد، بـلكـه دسـت بـه حـمـله متقابل زده در دل نيروهاى (يزيد) فرو رفتند؛ به گونه اى كه به هيچ جناحى نمى تاختند مگر آنكه آن را شكافته و نيروهايش را متلاشى مى ساختند.
فرمانده سواره نظام (يزيد) چون چنين ديد به (عُمَرسعد) پيام داد: (مگر نمى بينى از ناحيه اين تعداد اندك چه بر سر نيروهاى من آمده است ؟! هر چه سريعتر پياده ها و تيراندازان را به كمك فرست .)
(عـمـرسـعـد) بـه (شـَبـَث ) پيشنهاد كرد؛ ولى او بهانه آورد. ناچار (حُصَيْن بن تَميم ) را با پـانـصـد تـيـرانـداز و سـواران مـخـصـوصـى كـه خـود و اسـبـانـشـان زره بـر تـن داشتند، وارد عمل كرد.
يـاران دليـر و شـهـادتـخـواه امـام (ع ) بـه دفـاع مقدّس خود ادامه دادند. اسبهاشان بر اثر تير اندازيهاى پياپى دشمن از كار افتاد؛ دلير مردان ، پياده به جنگ پرداختند..(198)
پايدارى حسينيان موجب شد كه (عمرسعد) جبهه ديگرى بگشايد. دو گروه از نيروهايش را ماءمور كـرد تا از دو جناح چپ و راست بر سپاه امام (ع ) بتازند. اين تاكتيك نيز مؤ ثّر نگشت ؛ زيرا با مانع (خندق ) و مقاومت نيروها مواجه شد..(199)
(عمر) فرمان داد: به سوى خيمه هاآتش بيندازيد و آنها را بسوزانيد. آنان چنين كردند. (شِمْر) آن قـدر بـه خـيـمـه هـا نـزديك شد كه سرنيزه اش خيمه اى راسوراخ كرد و آتشى خواست تا آن را بسوزاند. (زُهَيْر)، فرمانده ميمنه سپاه امام (ع ) با نيروهاى تحت امرش بر او تاختند. (شِمر) با تحمّل يك كشته مجبور به عقب نشينى شد..(200)
حـمـله هـا يـكـى پـس از ديـگرى صورت مى گرفت و تنور جنگ آنچنان برافروخته بود كه به تعبير طبرى (شديدترين نبردى بود كه خدا آفريده است .).(201)
تـعـداد شـهـداى سـپاه اسلام در اين مرحله بين چهل تا پنجاه تن ذكر شده ،.(202) ولى كشته ها ومجروحان نيروى دشمن بسيار بود.

آخرين نماز
هـنـگـام ظـهـر فـرا رسـيـد. امـام (ع ) به يارانش فرمود:(از اينان بخواهيد كه اندكى دست از جنگ بـردارنـد تـامانماز بخوانيم .) امّا دشمن نپذيرفت ..(203)امام (ع ) ناچار (نمازخوف ) .(204) خواند.
پـس از آن ، باقيمانده ياران امام (ع ) به صورت تكى و تيمهاى دو، سه و چهار نفره به ميدان شـتـافـته و پس از نبردى شجاعانه به خيل شهيدان پيوستند، تا آنجاكه به جز (بَنى هاشم ) كسى باقى نماند..(205)
پـس از يـاران ، اهـل بـيـت امـام (ع ) ـ كـه تـعدادشان هفده نفر مى شد.(206) و همه جوان بـودنـد ـ وارد پـيـكـار شـدنـد. نـخست فرزند امام (ع ) (علىّاكبر) به ميدان رفت و پس از نبردى دلاورانه و به هلاكت رساندن دويست تن از نيروهاى دشمن ، به شهادت رسيد..(207)
جـوانـان (بـنـى هـاشـم ) يـكـى پـس از ديـگـرى بـه مـيـدان رفـتـه و شـهـيـدشدند. آخرين آنان ، (ابوالفضل (ع ) برادرا مام (ع ) بود. وى ـ كه بر اثر لياقت و نبوغ نظامى خويش ، عهده دار فـرمـانـدهـى سـپـاه وپـرچـمـدارى آن گـرديـده بود ـ از آغاز جنگ تا هنگام شهادت يك لحظه آرام نـگـرفت . علاوه بر فرماندهى و به اهتزاز در آوردن پرچم ، گاه در ميدان جنگ شركت مى كرد و بر دشمن مى تاخت .
تنى چند از نيروهايش در حلقه محاصره دشمن قرار گرفتند. (عباس (ع ) از سوى برادر ماءمور شد كه آنان را نجات دهد. وى ، بى درنگ به سوى ميدان شتافت و پس از شكستن حلقه محاصره ، آنان را ـ كه همگى مجروح شده بودند ـ نجات داد..(208)
(اَبـاَالفـضل ) پس از مشاهده تنهايى امام (ع ) از آن بزرگوار اجازه ميدان خواست . امام (ع ) از او خـواست براى تشنه كامان حرم آبى بياورد. (عباس ) مشك را برداشت و به سوى (فرات ) روان گـرديـد. چـهـارهـزار نيروى دشمن او را احاطه كردند؛ ولى وى ، چون شير غرّان صفهاى آنان را شـكـافت و وارد (شَطّ) شد. مشكش را پر كرد و بازگشت . يزيديان راه را بر او بستند. (عباس ) به نبرد پرداخت . عدّه زيادى را كشت و راه را باز كرد.
دشـمـن كـه از نـبـرد رو در روبـا فـرزنـد على (ع ) احساس عجز كرد ناچار به فكر كمين افتاد. درنخستين كمين دست راست و در كمين ديگر دست چپش را قطع كردند. كمانداران نيز از هرسو او را هـدف تـيـرهاى خود قرار دادند وباضربه اى كه بر تارك مقدّسش اصابت كرد از اسب بر زمين افتاد و به شهادت رسيد..(209)

شهادت سالار شهيدان
امـام حسين (ع ) با آخرين شهيد در رزمگاهش وداع كرد و با دلى افسرده ، كمرى شكسته وچشمانى گـريـان بـه خـيـمـه گـاه بـاز گـشـت ، ديـد (شـمـر) خـود را بـراى حـمـله بـه خـيـمـه هاآماده مى كند..(210) فرياد برآورد:
(آيـا كـسـى هـسـت كه از حرم رسول خدا(ص )دفاع كند؟ آيا يكتاپرستى هست كه درباره ما از خدا بـتـرسـد؟ آيـا فـريـاد رسـى هـست كه به واسطه پاسخگويى به فرياد استغاثه ما به خدا اميدوار باشد؟).(211)
بدون ترديد نداى ياريخواهى امام (ع ) درآن شرايط به منظور حفظ جان خود و
نـجـات از مـرگ نـبـود؛ چه آنكه آن حضرت مى دانست تاچند لحظه ديگر به شهادت خواهد رسيد وايـن واقـعـيـّت را بـارهادر سخنانش بيان كرده بود. هدف امام (ع )، ارشاد و هدايت آن گمراهان و اتمام حجّت بر آنان بود.
امام سجّاد، فرزند بيمار امام (ع ) نداى پدر را شنيد، درحالى كه بر عصايى تكيه داده بود از خـيـمه بيرون آمد تا پدر بزرگوارش ‍ را يارى رساند. امام (ع ) به (اُمّ كلثوم ) فرمود:(جلوى او را بگيريد! مبادا زمين از نسل آل محمّد(ص ) خالى گردد.) سپس زنان را به سكوت و پايدارى فراخواند و با آنان وداع كرد.
طـفـل شـيـرخـوارش را خـواسـت تا باوى نيز وداع نمايد. از مشاهده ديدگان به گود نشسته او و لبـهـاى خـشـكـيـده اش مـتـاءثـّر شـد وبـر مـسـبـّبـان آن نـفـريـن كـرد، سـپـس طـفـل را در بـرابر يزيديان قرارداد و ازآنان طلب آب كرد. (حَرْمَلَه ) تيرى بر چلّه كمان نهاد و به سوى طفل نشانه رفت . طفل در آغوش پدر بزرگوارش به شهادت رسيد..(212)
امـام (ع ) طـفل شهيدش را دركنار ديگر شهدا گذارد.(213)و به ميدان بازگشت وهماورد خواست .
هـركـس در بـرابـر آن حـضـرت ظـاهـر مـى شـد بـه قـتـل مـى رسـيـد. جـمـع كـثـيـرى بـديـن منوال به هلاكت رسيدند..(214)
(عـمـرسعد) كه چنان ديد بريزيديان نهيب زد:(اين پسر... كشتارگر عرب است . ازهر سوى بر وى بـتـازيـد.) چـهـار هـزار تـيـراندازى اطراف امام (ع ) را احاطه كردند و ميان آن حضرت و اردو گاهش حائل شدند و گروهى آهنگ حرمش كردند. امام (ع ) فرياد زد:
(اى پـيـروان آل ابـوسـفيان ! اگر دين نداريد واز روز رستاخيز نمى هراسيد، در دنياى خود آزاد مرد باشيد...).(215)
دشمن با شنيدن اين سخن امام (ع )، از حمله به حرم صرف نظر كرد و از هرسوى بر
آن حضرت يورش برد و جنگ سختى درگرفت ..(216)
فرزند على (ع ) بدون آنكه از مرگ فرزندان ، برادران .(217) و ياران ، كوچكترين خللى در اراده اش پديد آمده باشد، صفهاى دشمن را مى شكافت و آنان را تار ومار مى ساخت .
تـاريـخ بـشـريـت ، دلاور مـردى چون حسين (ع ) را سراغ ندارد كه با ديدن آن همه رنج و مصيبت ومـشاهده ضجّه و گريه كودكان ، يكتنه و تشنه كام بر قلب انبوه دشمن خونخوار بتازد، و به تـعـبـيـر امام سجّاد(ع )، هر چه موقعّيت سخت تر و شديدتر گردد، چهره آن حضرت درخشانتر و آرامش خاطرش بيشتر شود..(218)
امام حسين (ع ) بر ميمنه سپاه (يزيد) حمله كرد و صفهايشان را شكافت و وارد (فُرات ) شد. دست زير آب برد تابياشامد. نامردى ـ به دروغ ـ فرياد زد:(تو آب مى نوشى و حرمت مورد تعرض قـرار گـرفـتـه اسـت !.) امـام (ع ) آب را از كـف ريـخـت و شـتـابـان بـه خـيـمـه گـاه بـاز گـشـت ..(219)
حـسـيـن بـن عـلى (ع ) بـراى بـار دوّم بـا زنان و كودكان وداع كرد وبه سوى رزمگاه باز گشت ونبردى كرد كه چشم بشريّت نديده بود.
(شمر) كمانداران را فرمان داد از هر سو حضرتش را تيرباران كنند. امام (ع ) سعى مى كرد با چابكى و سپر ازگزند تيرها مصون بماند؛ ولى تيرها آن قدر زياد بود كه تعداد زيادى بر پـيـكـر و چـهـره مـبـاركـش نـشـسـت . بـا اصـابـت تـيـرى بـر پـيشانى و تيرديگرى بر قلب آن بزرگوار، توانى برايش نماند و قدرت رزم و دفاع از او سلب شد. ناچار از اسب بر زمين آمد. امّا يزيديان از ترس ، به آن حضرت نزديك نمى شدند.
(شمر) فرياد كشيد: (منتظر چه هستيد؟! كارش را تمام كنيد.) مزدوران ، برامام (ع ) نزديك شدند. نامردى با شمشير دست چپش را بريد. ديگرى ، ضربتى برشانه راستش فرود آورد. سوّمى ، با نيزه بر آن حضرت تاخت ، و سرانجام (شمر) سر از پيكرش جدا كرد..(220)
سـلام و صـلوات خـدا و پـيـامبر و مؤ منان بر او، و ياران جان نثارش ، و لعنت و نفرين ابدى بر قاتلان و مسبّبان قتلش باد.

وقايع جنگ هشت ساله در چنين روزي

09/11/58
كارتر: امريكا حاضر به هرگونه كمكي به ايران در شرايط بحراني است.

09/11/65


هاشمي رفسنجاني: من تصور مي‌كنم زمان براي گفتگو يا مذاكره با آمريكا مناسب نيست. بزرگترين نگراني دارائي‌هاي ايران است كه هنوز در آمريكا بلوكه است.
پايان كار كنفرانس اسلامي و صدور قطعنامه‌اي در مورد جنگ ايران و عراق.

 حمايت مردم ازتحصن كنندگان درمسجد دانشگاه تهران

[9 بهمن 1357] - تهران شاهد حمايت گسترده مردم ازتحصن كنندگان درمسجد دانشگاه تهران بود. موج جمعيت بطرف دانشگاه سرازيرشد و مأموران نظامي رژيم براي متفرق كردن مردم وارد عمل شدند وعده‎اي ازمردم انقلابي را زخمي يا شهيد كردند. خبرگزاريها اعلام كردند كه زدوخوردهاي اين روزبعد ازواقعه 17شهريورخونين ترين رويداد تهران بوده است. درهمين روزحضرت آيت الله خميني درپاسخ به سؤالات خبرنگاران خارجي سخنان مهمي ايراد فرمودند. ايشان دربخشي ازسخنان خود يادآورشدند:” ...ملت ايران بايد بداند كه من دركنارآنان تاآخرين نفس براي حفظ قوانين اسلام و مصالح مملكت به مبارزه خود ادامه مي‎دهم و برهمه ملت واجب است تا دراين امرپايداري كنند و سستي و سردي به خود راه ندهند. مطمئن باشيد كه ما پيروزيم و مطالب ما حق است و حق لاجرم پيروزاست...”.

 شهادت 5تن از فرماندهان رشيد لشكراسلام

[9 بهمن 1360] - 5تن از فرماندهان رشيد لشكراسلام كه دوران جنگ تحميلي درسركوبي قواي متجاوز رژيم بعثي دلاوريهاي كم نظيري ازخود نشان داده بودند؛ به شهادت رسيدند. حسن باقري جانشين فرمانده نيروي زميني سپاه پاسداران انقلاب اسلامي و مجيد بقايي فرمانده قواي اول كربلا ازگروه همين شهيدان بودند كه براي بازرسي به خط مقدّم جبهه رفته بودند. شايان توجه است كه شهيد باقري بعد ازپيروزي انقلاب اسلامي درتحريريه روزنامه جمهوري اسلامي اداي وظيفه مي‎كرد و شهيد بقايي نيزدرزمان انقلاب ازجمله سربازاني بود كه به امرحضرت امام خميني(ره) ازپادگان گريخت و به صف مبارزان و انقلابيون پيوست.

 تاسوعاى حسينى

[9 محرم 61] - تاسوعاى حسينى

ورود «شمْرِبْنٍ ذِي الْجوشَن»همراه با نامه ابن زياد به كربلا

[9 محرم 61] - « شمْرِبْنٍ ذِي الْجوشَن»همراه با نامه ابن زياد به كربلا وارد شد. در اين نامه به عمر بن سعد دستور آغاز جنگ با امام حسين (ع) داده شده بود. شمر نزديك خيمه‏گاه امام و يارانش شد و براي تضعيف روحيه نزديكان آن حضرت فرياد كرد و گفت: براي شما امان نامه آورده‏ام، دست از مبارزه برداريد. اما برادران و ياران امام حسين (ع) در جواب يك صدا گفتند: خدا ترا وامان نامه‏ات را لعنت كند، آيا ما را امان مي‏دهي در حاليكه پسر رسولخدا امن ندارد. اي دشمن خدا آيا تو ما را امان مي‏دهي تا برادر و سرور خود را تنها بگذاريم و از نفرين شدگان فرمان بريم؟ بدين ترتيب امام حسين (ع) و يارانشان در راه خويش برا يحفظ اسلام و پايداري آن استوار ماندند و كساني چون ابن سعد براي كسب مال و مقام دنيوي در انحراف و گمراهي خويش بيشتر فرو رفتند.

 وفات سيد محمد قلي هندي از علماي نام آور شيعه هندوستان

[9 محرم 1260] - سيد محمد قلي هندي از علماي نام آور شيعه هندوستان درگذشت. او از اعقاب مير سيد شرف الدين نيشابوري بود كه در واقعه حمله هلاكوخان مغول از نيشابور به هندوستان مهاجرت كرد. سيد محمد قلي هندي كتابهاي متعددي تأليف كردد كه از جمله مشهورترين آنها الاَخْبارُ الاِثـْـني عَشَريه را مي‏توان نام برد.

درگذشت علي قلي ميرزا اعتضادُ السلطنه فرزند فتحعليشاه قاجار

[9 محرم 1298] - علي قلي ميرزا اعتضادُ السلطنه فرزند فتحعليشاه قاجار، و از فضلاي عهد قاجاريه درگذشت. او مدتي رياست دارالفنون را به عهده داشت و يكسال بعد در سال 1275 هجري قمري نخستين خط تلگراف را ميان تهران و سلطانيه راه‏اندازي كرد. اعتضاد السلطنه مدتي وزارت علوم، و سرپرستي تلگرافنامه و چاپخانه‏ها را نيز عهده‏دار بود. فتنه باب در تهران و فلك السعاده از آثار اعتضاد السلطنه به شمار مي‏روند.

 وفات آيت الله حاج ميرزا سيد علي يزدي از عالمان و مجتهدان قرن اخير

[9 محرم 1364] - آيت الله حاج ميرزا سيد علي يزدي از عالمان و مجتهدان قرن اخير بدرود حيات گفت. مرحوم، يزدي مجتهدي اصولي، مردي متقي و متواضع بود و استادانش به ويژه آيت الله العظمي آخوند خراساني به وي علاقه بسيار داشتند. آيت الله يزدي در تدريس فقه و اصول، دانش پژوهان بسيادي را در حوزه درسي خود پذيرا مي‏شد.