پيامبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) در جواب سؤال اميرالمؤمنين(عليه السلام) كه عرض مى كند. «ما أفضل الاعمال فى هذا الشهر» فرمودند: «يا أباالحسن أفضل الأعمال فى هذا الشهر الورع عن محارم الله عزّوجلّ»، بهترين اعمال در اين ماه پارسايى از محرّمات خداست، آنچه را كه خداوند تحريم فرموده انسان نسبت به آنها ورع داشته و وارسته باشد.
ورع درجاتى دارد:اولين درجه آن كه از همه نازلتر است ورع اهل توبه است كه انسان از هر معصيتى مى پرهيزد و توبه مى كند و به اطاعت روى مى آورد.
از اين بالاتر ورع اهل صلاح است كه آنها از مشتبهات نيز مى پرهيزند:
«دَعْ ما يُرِيبُك اِلى ما لايُرِيبُك»; «كارى كه مشتبه است و حلال بودن آن روشن نيست را ترك كنيد.» غذاى شبهه ناك را نخورده و حرف شبهه ناك نزنند.
گرچه ظاهراً حلال است ولى چون حليّتش مشكوك است، ترك كن. اين ورع صالحين است.
درجه بالاتر از آن ورع اهل تقواست. اينان نه تنها از محرمات پرهيز داشته و از مشتبهات نيز اعراض مى كنند بلكه از حلالهايى كه انسان را به سوى مشتبه مى كشاند نيز مى پرهيزند. گاهى انسان درباره افراد سخن مى گويد، همين كه ديد كم كم ممكن است سخن به جايى بكشد كه احتمال هتك حيثيت يا غيبت مى دهد، ترك مى كند. يا در مسائل مالى كه كم كم ممكن است دستش به مال مشتبه آلوده بشود، ترك مى كند. آن حلالى را كه احتمال مى دهد كه كم كم پيامد شبهه ناك داشته باشد را ترك مى كند. اين ورع اهل تقواست.
بالاترين درجه ورع صديقين است. و آن اين كه از هر چه غير خداست وارسته?اند، از هر چه غير حق است پرهيز مى كنند. اگر قلب جز محبت خدا چيز ديگر را نپذيرفت قلب صدّيق است. در سوره احزاب خداوند فرمود:«مَا جَعَلَ اللهُ لِرَجُل مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ»
قلب يعنى همان لطيفه الهى و همان جان الهى، و انسان بيش از يك قلب ندارد. اگر هر انسانى يك قلب دارد و اگر به ما آموختند كه از خداى سبحان مسئلت كنيد كه در اين قلب جز محبت حق چيزى راه پيدا نكند: «وَ قَلْبِي بِحُبِّكَ مُتَيَّماً»، اين تربيت، صديقين است، آنگاه چيزى در قلب غير از ياد حق نيست و اين قلب از هر چه غير حق است پرهيز كرده و وارسته مى شود.